Week 2 in het Klein Kasteeltje

Maandag was er in de namiddag een atelier. Ook nu werden de lagere schoolkinderen en de kleuters gescheiden en naar een ander lokaal gebracht. Margot ging mee met de kleuters, Celine met de lager schoolkinderen. Bij de kleuters was het rustig en waren ze niet met veel. De lagere schoolkinderen waren talrijk aanwezig, samen met Paul hebben we werkbladen gemaakt samen met de kinderen. Ze waren heel enthousiast en gemotiveerd om de werkbladen te maken. Sommige kinderen hadden veel moeite met de werkbaden waar schrijfoefeningen in verwerkt waren, ze gaven al snel aan dat ze het te moeilijk vonden. Toch probeerden Paul en ik ze te motiveren om door te zetten. We hebben weinig gegevens over wat de kinderen kunnen/niet kunnen. Door ze werkbladen te geven en goed te observeren, kunnen we op deze manier wat gegevens verzamelen.

Dinsdagnamiddag was er een activiteit gepland met door de organisatie Femma. Het doel was de zwangere vrouwen in het Klein Kasteeltje kennis te laten maken met de dienst materniteit in het St Pierre ziekenhuis, hier zullen de vrouwen waarschijnlijk bevallen als ze nog in België zijn. In de voormiddag was het dus onze taak om deze vrouwen te verzamelen/zoeken en ze uit te leggen wat we gingen doen en of ze wouden meegaan. Ook deze keer was de taal een barrière om een duidelijke uitleg te geven maar we kregen hulp van een jong meisje dat in het Klein Kasteeltje verblijft en voor ons heeft vertaald. Uiteindelijk vonden we 3 vrouwen die mee gingen naar het ziekenhuis.
De rondleiding werd gegeven door een vroedvrouw en begon met het bekijken van een video. Deze was Franstalig dus we denken niet dat de vrouwen alles begrepen hebben (belangrijkste info werd wel in het Engels vertaald). Daarna kregen we een rondleiding door de dienst. De vrouwen kregen de kans om vragen te stellen aan de vroedvrouw.We denken dat dit voor de vrouwen een heel informatieve namiddag was en ze nu een duidelijker zicht hebben om hoe hun bevalling zal verlopen.

Woensdag waren er 2 ateliers. In de voormiddag hebben we ons gericht op het verzamelen van de lagere schoolkinderen. We hebben pictionary 'gespeeld'. Dit was zeer moeilijk om uit te leggen door de taal. Ook de regels in het spel waren niet zo duidelijk, bijvoorbeeld de vinger opsteken wanneer ze dachten dat ze de oplossing wisten. We hebben dit gedaan om het spel op een schoolse situatie te doen lijken. Het was niet simpel, maar naar het einde toe begrepen ze wat de bedoeling was en konden ze zich aan de regels houden.
In de namiddag was het vrij spel voor alle leeftijden en werd de pingpongruimte geopend.

Donderdag en vrijdag waren we niet aanwezig op de stage.

1e week Fedasil.

Maandag 7 oktober begon ons avontuur in het Klein Kasteeltje. In de voormiddag hebben we een rondleiding gekregen samen met mevrouw De Koker. Farah is onze stagementor, zij zal ons begeleiden gedurende de hele stageperiode.
Verder werken we samen met Laura, een vrijwilligster uit Oostenrijk en Paul, een student sociaal werk uit Zweden. Er zijn iedere namiddag 'ateliers' voor de kinderen en op dinsdagnamiddag is er een 'vrouwen salon'. Op vrijdagnamiddag komt 'court' échelle', dit is een organisatie die workshops geeft aan mama's en hun kinderen (tot 3 jaar).
Maandagnamiddag woonden we voor het eerst een 'atelier' bij. We  hielpen Paul en een vrijwilligster met het zoeken naar kinderen, dit was niet evident! Sommige kinderen begrepen niet wat we wilden zeggen, sommigen wilden liever spelen... Margot en Barbara (vrijwilligster) openden de speelruimte, waar de allerkleinsten zich konden uitleven met het aanwezige speelgoed. Paul en Céline besloten de lagere school kinderen te begeleiden. Ze hebben rekenoefeningen gedaan en gezelschapsspelletjes gespeeld.
Na onze activiteit namen we samen de tijd om over het atelier te reflecteren. Vooral de taal was een moeilijkheid om dingen uit te leggen aan de kinderen.

Dinsdag 8 oktober hebben we in de voormiddag flyers gemaakt voor de komende activiteiten zoals: het vrouwen salon, bezoek aan de materniteit en court'échelle. In de namiddag besloten we de bewoners te gaan bezoeken op hun kamer en hun uitleg te geven over het aanbod van activiteiten. Ook hier vormde taal een barrière om het goed te kunnen uitleggen.

Woensdag 9 oktober hebben we meegedaan met 2 ateliers. In de voormiddag hebben we met de kinderen rekenspelletjes gedaan en we hebben ook een grote puzzel gemaakt. Het viel ons op dat vele kinderen geen puzzel konden maken en dat ze dit precies nog nooit hadden gedaan. Er was ook een mama bij maar ook zij had moeite met het maken van een puzzel. In de namiddag was naast de speelruimte ook de ping pong geopend. Margot stond bij de jongere kinderen in de speelruimte, waar ze samen met de kinderen kleurplaten inkleurde. Toen we de kleurplaten aan de kinderen toonden, waren ze héél enthousiast. Ze duwden elkaar om toch maar een kleurplaat te kunnen bemachtigen. Céline stond samen met Laura in de ping pong zaal waar ook een schaakbord en kickertafel stond. Het viel op dat vooral de oudere kinderen ruzie maakten over wie wanneer kon spelen aan de kickertafel, ping pong.

Vrijdag 11 oktober zijn we in de voormiddag bewoners gaan informeren over de activiteit van de namiddag (court'échelle). We maakten kennis met een Albanees meisje van 20 jaar die goed Engels praatte. Ze ging met ons mee om uitleg te geven aan de Albanese vrouwen (met kleine kinderen). Ze was een hele grote hulp want ze kon het doel van de activiteiten goed uitleggen aan de vrouwen. Op deze manier was alles duidelijk voor hen en konden er geen misverstanden ontstaan. In de namiddag woonden we de sessie bij van court'échelle. Ze zongen (Albanese) liedjes en vertelden verhalen aan de kinderen. De verhalen die ze in het Frans vertelden werden vertaald door een tolk in het Albanees. Het was een leuke ervaring om dit samen te kunnen doen met de kinderen en we hebben veel bijgeleerd over hoe je iets kan aanbrengen bij kinderen. De kinderen waren heel erg blij en enthousiast. Zelfs de oudere kinderen vonden het een prettige ervaring.

De eerste week is heel goed meegevallen, we hebben al heel wat ervaringen beleefd. Het is ook een hele uitdaging om deel uit te maken van een team waarin wij de enige ergotherapeuten zijn. Tenslotte is de taal   niet evident maar het hoeft geen barrière te zijn, het kan ook een verrijking zijn!